یادسهراب به خیر
وقتی گفت .............دل خوش سیری چند
با غرورکودکانه
به شعرش خندیدم
درجوابش گفتم دلخوش ارزانیت
من به تو بخشیدم

سهراب قصه ی من چیزی نگفت:
آنچه درمن بودسوال آهسته خفت

... تاکه چرخیدچرخ گردون وفلک

من گذشتم از سالیان کودکی
سرسریهای زمان بچگی

شدم دلمرده در این خمره دار
باهمه هم وغم این روزگار
روبه سهراب وطلب عفو از آن

حالاحرفم با شماست
دل خوش سیری چند............................................

شعراز:صباح آل علی

عشق نافرجام

زعمرخویش همی آید خیالم
که سختی وخوشی ناپایدارند...
که من عمری به بازیچه گریبان
وتو عمری مرا سر در گریبان
نه از عالم خیرآمد ز مستی
نه از افلاک رسد رسم از خود پرستی
... عشق از حال ما رندان ندانند
وزین مستانه جامی نرهانند
من از چشمان مستت طاق گریان
وتودر عشق من مانند طوفان
گریبان گیر عشق نا به فرجام
ز هر جامی رسد زهری بدان جام
اگر این عشق هست لایتناهی
کشم این عمر را من به تباهی ..........


شعر از : صباح آل علی.

بار الهی

پروردگارم
تومگردانی چه گویم
گفت:
درکلبه ات این مستانه ها گریان وشادانند
چه چیزی در کمین داری همه بهتان وحیرانند
تورا جز رقص فرزانه به خیز شمع وپروانه
... گفتم :
هیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییس
مرا قلب عطوفی بود تورامردانگی کمرنگ
مرا حجبی تلالوبار تورا بیراهگی همرنگ

من از سالک نمیترسم اسیری فائق ومستم
اگر پرسی تورا گویم من از بی برهه ها جستم
الیف مونس وهمدم دعای سرسبیلم ده
خدایا عطفت از بنده مرا آن ده که باشد به

از قلم حقیر:صباح آل علی

جریان زندگی

سه پایه روآماده میکنم ومیذارم کنارپنجره،یه نگاهی به قلم موهای زبون گربه ایم میندازم وخیره به شیطنتشون ،،ناخودآگاه نیم خنده ای مهمون گوشه لبم میشه اونا هم مثل من دل تودلشون نیست آخه قراره امروز کاملاهنرنمایی کنن....به بوم سفیدی که مانندیک سردارآماده ی رزم سینه سپرکرده خیره میشم واونچه راکه قراره ازشاهکاری که خلق کنم وتصورمیکنم آخه من توزندگی همیشه عاقبت کارودرنظرمیگیرم،،،،خلاصه یه نفس میکشم ومیرم ک...نارپنجره پرده روکنارمیزنم وازپس شیشه نگاهی به بیرون میندازم من همیشه عادت دارم قبل ازشروع به کارچندلحظه ای روباخودم خلوت کنم ....چیزی نمیدونم ولی درونم غوغاست گسلی ازافکار وسوالات ناجواب ،،،،میگذرم ازهرچی که گذشتنیه به طرف آشپزخونه میرم وبالیوانی قهوه میام کنارپنجره به روی کاناپه لم میدم،، افکارم ونگاهم ریتم مناسبی ندارن وهرکدوم منوبه سمتی سوق میدن نگاهم راعابرپیاده ای که از عرض خیابون ردمیشد رابه خودمیگیره ومن ردشو تاآخرین نقطه دنبال میکنم وازخودمیپرسم:زندگی چیه؟آیا این روزمرگی موزون که مانندرودی درجریان....خودم باتعجب وبه حالت نمیدانم بلندمیشم میرم طرف بومم..مدادرامیگیرم وباخطوط عمودی وافقی شروع به کشیدن میکنم وهمانطور ازخودم میپرسم چرااین شکلیم وچراباکمترینها میسازم وبرای خودم بهترینهاروبنامیکنم..مگه زندگی به همین چهاردیواری ختم میشه مگه ابعادزندگی رابرای من به این مساحت کم بریدن...اون چیه که این قدمن ووابسته به این محدوده کرده جریان من تکرارمکررات که هیچ وقت برای من ملول نمیشه...درحین این تناقض فکری
وگفتگوباخودم دنیای رنگی به وسیله ی قلم موهام داره شکل میگیره...ومن هم به این منوال درکشمکش بادرون وبرونم به افرینشم احسنت میگم بعضی وقتا زندگی سمفونی خاص خودش رابرای ماآدمامینوازه بدون هیچ قصدوغرضی..جیغ ودادبچه ها من وازعالمم بیرون میکشه باصدای حسین به خودم میام که میگه مامان گوش کن وپن تن میخونه آخرساعت میگه مامان شنیدی ؟زبونم قشنگ میخونه به حرفاش میخندم واون بغل میگیرم اروم توگوشش میگم اره مامان زبونت قشنگ میخونه حتی ازپن تن قشنگتر،،،،باخنده ی معصومش من هم میخندم انگارصدایی ازعمیق ترین نقطه ی وجودم میگه......آره زندگی یه رویای زودگذر چیزی بنام یه حس زیبا....زندگی رابایدباتمام وجودحس کرد نه اینکه بی روح زندگی کردبایداین حس روخلق کردنفس کشیدوپابه پاش............

بغض من

بگذاربغضم عنوان تمام سینماهای
این شهرشود،،،،،
من امشب تک بازیگراین قصه ی خفته ام
زنم،،،،،،،،،،یک دوست
یک خواهر،،،یک مادروحتی یک همسر
نه ضعف ونه نقطه ی انتها
شروعی برای خویشتنم،........
حالاکه تک مشغله ی شما بهانه گیری های بی مورداز من ومن است
حالا که ازدوری من روبه انجمادمیروید
من بیشتر ازشمامحتاج دگردیسی ام
... پس بگذارید باهم روبه زوال برویم باهم
وباهم رنگ ببازیم
من دیگربرای معنی شدن بی مفهوم شده ام
وتکرارم چندان خوشایند شما نیست
منی که باشما صادق ترازنیلوفر
دلسوزترازآلاله،،،،،ودل پاک تر ازیاس کبودبرگ میخورم
صفایی ناموزونم،،،،،
برای شمایی که غریبگی مراپررنگ ترازهمیشه
بربوم دلم کشیدید،،،،من هم به احترامتون تمام بادکنک های
بی مهریتان راترکاندم
پس باعنوان بغضم به تماشای این غریبی من بروید

شعراز:صباح آل علیادامه ...